Gereç ve Yöntem: PAK-1 ekspresyonu, 98 PDA olgusu içeren bir doku mikroarray setinde test edildi. Ekspresyonun derecesine (boyanma oranını ve şiddetini değerlendiren bir skorlama sistemi ile belirlendi) göre olgular 4 gruba ayrıldı: 0 - Boyanmayan, 1 - minimal boyanan, 2 - orta dereceli boyanan, 3 - güçlü boyanan. Grupların PDA'nın klinikopatolojik özellikleriyle, bilinen prognostik parametreleriyle, sağkalım süresiyle, K-ras mutasyonunun varlığı (PCR) ve DPC4, p53, p21, p27 ve Her2/neu ekspresyonlarının derecesi ile ilişkisine bakıldı.

Bulgular: Duktus ve asinüsler PAK-1 ile minimal boyanırken, endokrin adacıklarında boyanma görülmedi. PDA'larda sırasıyla 35, 42 ve 21 olguda güçlü, orta dereceli ve minimal boyanma izlendi. PAK-1 ekspresyonu ile tümör derecesi arasında anlamlı bir ters korelasyon vardı (p=0,04, rho=-0,201). Güçlü PAK-1 boyanması gösteren olguların yaşam sürelerinin (medyan 24 ay) orta dereceli ve minimal boyanan olgularınkine (medyan 7 ay) göre daha iyi olduğu görüldü (Ki-Kare=41,07, p=0,001). Cox Proportional-Hazards regresyon analizi de PAK-1 ekspresyonunun sağkalım süresini diğer değişkenlerden bağımsız olarak olumlu yönde etkilediğini gösterdi (p=0,0001). PAK-1 boyanması ile DPC4 boyanması arasında da anlamlı bir korelasyon vardı (p=0,035). K-ras, p53, p21, p27 ya da Her2/neu ekspresyonu ile anlamlı bir korelasyon saptanmadı.